Certyfikaty sprzętów wspinaczkowych
Wytrzymałość sprzętu wspinaczkowego najlepiej sprawdza się w trakcie długich wypraw, podczas których wspinacze zmagają się ze zmienną pogodą, czasami ekstremalne niską temperaturą, silnymi opadami śniegu oraz porywistymi wiatrami. Dlatego istnieją sklepy ze sprzętem wspinaczkowym przeznaczonym specjalnie na długie wyprawy, posiadającym odpowiednie zabezpieczenie i wytrzymałość, która została już przetestowana na różne sposoby. Dobrze jest, więc znajdować w sklepach sprzęt ze specjalnymi certyfikatami, potwierdzającymi jego wytrzymałość w trudnych warunkach. Będą to specjalne, grube liny i głęboko wbijające się haki oraz różnego rodzaju zaciski i elementy podtrzymujące nogę w sprzęcie wspinaczkowym.
Asekuracja
Asekuracja własna (inaczej tradycyjna) ? jest to rodzaj asekuracji we wspinaniu polegający na stosowaniu własnych, samodzielnie instalowanych punktów asekuracyjnych, w odróżnieniu od punktów zamontowanych w skale na stałe.
Podczas pokonywania drogi wspinaczkowej z własną asekuracją, prowadzący osadza przeloty i wpina do nich linę za pośrednictwem ekspresów lub karabinków. Po zakończeniu prowadzenia, przeloty te są demontowane ? bądź przez drugiego, bądź ze zjazdu.
Drogi skałkowe pokonywane w całości z asekuracją własną są żargonowo nazywane tradami (od Trad., z angielskiego Traditional climbing) lub drogami dla smakoszy (DDS). Przeciwieństwem takich dróg są drogi obite, wyposażone w komplet stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity, ringi lub stałe haki. Kompromisem pomiędzy tymi rodzajami dróg jest asekuracja mieszana, polegająca na umieszczeniu stałych przelotów jedynie w miejscach nieasekurowalnych tradycyjnie ? pozostałe przeloty należy osadzać samodzielnie.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna
Technika asekuracji
Wspinanie z własną asekuracją wymaga znacznie większego doświadczenia niż wspinaczka sportowa. Prócz umiejętności wspinaczkowych wymagana jest wiedza z zakresu poprawnego zakładania punktów asekuracyjnych.
Do budowy przelotów podczas wspinaczki z własną asekuracją używa się kości biernych oraz mechanicznych (friendów), osadzanych w szczelinach i otworach skalnych, a także pętli zakładanych na turniczki lub duże bloki skalne, względnie przeciąganych przez skalne ucha. Poprawnie osadzony przelot powinien wytrzymać udar dużej siły działającej z określonego kierunku przy ewentualnym odpadnięciu, a ponadto nie powinien wypaść przy lekkich szarpnięciach w szerszym zakresie kierunków, związanych z ruchem liny przy wspinaniu się ponad osadzonym przelotem. Osadzanie kości w szczelinie skalnej w taki sposób, by ograniczyć ryzyko przypadkowego wypadnięcia, nazywane jest zacieraniem. Do wyjmowania zatartych kości (a także głęboko wsuniętych friendów) używa się jebadełka. Do przenoszenia dużej ilości szpeju, nieodłącznie towarzyszącemu wspinaczce z własną asekuracją, używa się szpejarek.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna