Architraw , krótka definicja z Wikipedii
Architraw (epistyl, nadsłupie) ? główny (najniższy) poziomy człon belkowania antycznego, który podtrzymywał belki stropu.
Spoczywał on bezpośrednio na kolumnach. Architraw występuje we wszystkich porządkach architektonicznych. W porządku doryckim miał formę prostej gładkiej belki, natomiast w pozostałych, jego płaszczyzna dzieliła się na trzy fasciae, z których najwyższa była najbardziej wysunięta.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Architraw
Zazwyczaj baza leżała na niewielkiej kamiennej
Baza ? dolna część, podstawa kolumny, pilastra lub filaru stosowana w porządkach architektonicznych. W starożytności nie występowała tylko w porządku doryckim, w którym trzon kolumny spoczywał bezpośrednio na stylobacie. Klasyczną bazę tworzy płyta otoczona wyprofilowanymi, kamiennymi wałkami zwanymi torusami, które były rozdzielone trochilusem (wklęską). Dolny torus był z reguły większy. Zazwyczaj baza leżała na niewielkiej kamiennej płycie ? plincie. Terminem baza określa się także inne kombinacje tych elementów.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Baza_(architektura)
Określany też jako kliniec szczytowy kliniec
Zwornik, klucz ? szczytowy kliniec łuku lub niektórych typów sklepienia, zazwyczaj bogato profilowany i zdobiony dekorem rzeźbiarskim, wykonany z kamienia lub ceramiki, charakterystyczny dla gotyckich sklepień krzyżowo-żebrowych.
Usytuowany jest w najwyższym punkcie sklepienia lub łęku. Określany też jako kliniec szczytowy, kliniec kluczowy. Zazwyczaj o nieco większych wymiarach niż pozostałe ciosy kamienne lub cegły. Przenosił siły ściskające. Określenie klucz częściej stosuje się w odniesieniu do łęku, archiwolty, natomiast zwornik w odniesieniu do sklepienia.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zwornik_(architektura)