Parę słów o dziejach gaźnika
Gaźnik został wynaleziony w 1876 roku przez Gottlieba Daimlera. Gaźniki były najpowszechniejszym sposobem zasilania silników benzynowych aż do lat 80. XX wieku. Wyparte praktycznie całkowicie zostały z motoryzacji w latach 90. przez układy wtryskowe zapewniające dzięki sterowaniu komputerowemu dawkowanie paliwa zależne od aktualnych parametrów pracy silnika co przekłada się na lepszą wydajność i oszczędność paliwa.
Gaźniki są używane w dalszym ciągu do zasilania niewielkich silników w motorowerach, skuterach, kosiarkach, spalinowych modelach zdalnie sterowanych. Samochody z silnikami wyposażonymi w gaźniki stosowane są w niektórych sportach motorowych (NASCAR).
W Rosji do 17 kwietnia 2012 produkowana była Łada 2105/2107 z silnikiem benzynowym zasilanym gaźnikiem.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ga%C5%BAnik
Mieszanka paliwowo-powietrzna
Paliwem spalanym w silniku iskrowym musi być paliwo intensywnie parujące w układzie zasilania silnika w paliwo lub w cylindrze silnika. Paliwo to może występować w formie płynnej lub gazowej. Do stosowanych paliw należą m.in:
benzyna
benzyna bezołowiowa
etylina
LPG - gaz płynny
CNG - sprężony gaz ziemny
metanol
alkohol etylowy (jako samodzielne paliwo lub jako dodatek do benzyn)
Stosunek paliwa do powietrza w mieszance powinien być utrzymany w odpowiednim dla danego silnika przedziale. Zbyt mała ilość powietrza sprawia, że mieszanka staje się zbyt bogata - sprawność silnika maleje, spalanie jest niezupełne, wzrasta stężenie tlenku węgla w spalinach1. Zbyt duży stosunek powietrza do paliwa powoduje zubożenie mieszanki, co skutkuje rozciągnięciem spalania w czasie do suwu rozprężania1.
Silnik może być zasilany w paliwo poprzez: gaźnik, wtrysk paliwa (bezpośredni lub pośredni; jedno- lub wielopunktowy) oraz mieszalnik gazu1. Paliwo przed dotarciem do komory spalania musi zostać rozpylone w powietrzu1.
Silnik iskrowy może być zbudowany w układzie silnika dwusuwowego, jak i w układzie czterosuwowym, istnieje jeszcze tzw. silnik Wankla z obrotowym tłokiem (rotorem), jest jednak bardzo rzadko stosowany. Odmiana czterosuwowa w wielu krajach nazywana jest silnikiem Otto.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_o_zap%C5%82onie_iskrowym
Sposób działania wycieraczek
Najczęściej stosowana konstrukcja to długi cienki pasek gumy, zwany piórem, rozciągnięty na metalowym lub plastikowym uchwycie, który przesuwany jest mechanicznie po zewnętrznej powierzchni szyby okna pojazdu.
Ruch wycieraczki po szybie może być wywoływany bądź to przy pomocy ręcznej dźwigni uruchamianej z wnętrza kabiny kierowcy pojazdu, bądź (obecnie najczęściej) przy pomocy niewielkiego elektrycznego silnika z odpowiednią przekładnią, włączanego w razie potrzeby przez kierowcę lub przez czujnik wykrywający deszcz. Dawniej stosowano też podciśnieniowe pneumatyczne systemy poruszania wycieraczkami.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wycieraczka